4 september: de Ariege

Vandaag ben ik 50 dagen op ontdekkingstocht en ook 51 jaar geworden.
We zitten nog altijd in de Ariege en bezoeken verschillende officiële instanties in Foix. Zoals onder meer Safer (waar ons niks concreets wordt aangeboden, we hebben er wel onze wensen en coördinaten achter gelaten) en ook het bureau der domeinen. Vroeger kon je daar terecht voor goedkope terreinen (meestal stukken grond waarvan de verplichte taxen en belastingen niet worden betaald en dan in beslag worden genomen en te koop aangeboden). Nu blijkt dat we deze terreinen moeten opvragen bij lokale gemeentebesturen en burgemeesters. De mogelijkheid zit erin dat we dit gaan doen voor Massat en St Girons, 2 leuke en typische

gemeenten uit de Ariege.
Wel, goed, de Ariege dus.
Prachtige Pyreneën met glorieuze bergpieken; groene, diepe valleien doorsneden door helder kabbelende rivieren; vele weergaloze bossen met krachtige en oude bomen; ontelbare rotsen, menhirs en grotten wellicht stammend uit het tijdperk van Atlantis of zelfs Lemurië en overal water, bronnetjes, beekjes. Kortom leven, overvloed en schoonheid. De valleien en heuvels zijn bezaaid met alleenstaande huisjes en lieflij.ke dorpjes, soms maar 1 straat groot. De mensen zijn vriendelijk en wat eigenzinnig. Er heerst een zalige sfeer van vrijheid, openheid, tolerantie en liefde. Dit zal deels te danken zijn aan de energie eigen aan een grensgebied (de Ariege grenst aan Spanje) en deels aan de verschillende emigratiegolven van hippies die hier sinds de jaren zestig zijn neergestreken. Dit viel nog het meeste op tijdens de zaterdagmarkt in St Girons. Tientallen kraampjes met hippiespulletjes en zelfgemaakte producten. Het leek op een reis terug naar de flower power periode. Ik voelde mij wel direct thuis en nu we reeds enkele valleien bezocht hebben, is het duidelijk dat de Ariege mijn hart gestolen heeft. Dit departement heeft een heel hoog Tolkien gehalte. Er zijn hobbitgebieden en wouden die aan midden-aarde herinneren; er zijn elfenplekjes en kaboutergrotten en de natuur is overweldigend en sprookjesachtig mooi.
Nabij Massat bezoeken we Patrice en Barbara die meer dan 20 jaar geleden al kozen voor een leven in eenvoud en midden de ongerepte natuur. Ze beheren 20 ha waaronder een grote groententuin, weiden voor koeien en paarden en wat bos voor het hout. Een deel van de zelfgekweekte groentjes worden verkocht op de lokale markt. Ze vertellen over de vallei en de mensen die er wonen. Het leven op de steile hellingen is heel fysiek en aangezien ze op de noordkant wonen is er ook minder zon. Toch bruist hun tuin van leven en overvloed. We helpen wat met boontjes trekken en klaarmaken om in bokalen te bewaren.

De hele vallei is een soort gemeenschap waar ieder elkander helpt maar toch ook zijn privacy op prijs stelt. De volgende dag bezoeken we de zuidkant waar onder meer een Nederlandse vrouw woont. Ze heet Ineke en ze woont op een prachtige krachtplaats. Ze houdt van de stilte en de natuur hier en vertelt dat het leven in de bergen, ver weg van comfort, luxe en contacten niet voor iedereen is. Je ziel moet dit echt willen.
We wandelen nog een stuk naar boven waar een cabane staat met een helder riviertje naast. Na wat opwarming door de zon wassen we ons in het zuivere maar koude water. Het doet deugd en het laat mij beseffen dat de basisbehoeften om te leven (zoals water en voedsel) gewoon door de natuur worden ingevuld. Het dak boven je hoofd kun je zelf op je eigen tempo bouwen. Sommigen kopen een vervallen schuur met een lap grond erbij en beginnen, soms gedurende jaren, met de renovatie ervan. Sommigen kopen niet, maar beginnen gewoon ergens in een al jaren leegstaand gebouw met verbouwen, leven en werken. En wachten af wat dan gebeurt. Een yurt of caravan neerzetten op een mooi terrein kan ook altijd. Blijkbaar zijn hier nog gebieden, meestal hoog in de bergen, waar je vrij kunt verblijven. Het lukt wel niet altijd. Als er een buur jaloers is en klacht neerlegt, mag je het vergeten. Maar volgens Barbara gebeurt zoiets zelden.
De volgende dag bezoeken we een ander koppel waarvan de man 5 jaar in de bergen heeft gewoond maar nu terug naar een kleine gemeente is verhuisd. Zijn zelf gebrouwen appelsap is de lekkerste die ik ooit gedronken heb. Bij al onze ontmoetingen krijgen we telkens stukjes informatie die ons wat wijzer maken.
Om de nacht door te brengen, stuurt hij ons naar een wondermooie vallei. Aan een bergrivier met malse groene weiden en omringd door bossen, parkeren we de mobi. Een waarlijk schitterende plek. We maken een kampvuur en ik zet mijn tentje op om onder een overdadige sterrenhemel te slapen. Ontelbare lichtjes en ook de melkweg is te zien. We besluiten om hier ook de volgende dag te verblijven. De volgende morgen stappen we een stevige wandeling naar boven de berg op. Eerst met ons drietjes tot aan een waterval, dan ik en Jan tot aan een schuilhut op 1850 meter en dan klim ik nog hoger tot aan een wondermooi bergmeer. De natuur hier is overweldigend en behoort tot het mooiste wat ik

ooit gezien heb.

Er zijn 70 valleien in de Ariege en als die allemaal zo hemels en ongerept zijn dan is het wel duidelijk dat onze vindtocht wellicht hier tot een succesvol einde wil komen. Alles uit onze dromen én de mogelijkheden om deze te realiseren, zijn hier aanwezig. Hoe we dit concreet gaan aanpakken, zien we verschijnen dag na dag, door samen te denken en de mooie contacten met de mensen hier.
Toch blijft een thema waar we vaak samen over denken de lokatie van de plaats voor ons project: Vlaanderen of een mooi stuk natuur in het buitenland. Vlaanderen is sterk vervuild, vol wegen, beton en industrie, de aarde is er uitgeput en verminkt, de rivieren dood, de mensen ziek en vol stress,…Misschien is onze energie van liefde, vreugde en harmonie en onze plannen voor permacultuur, earthships en duurzame energie juist daar het meeste nodig. Misschien is het onze verantwoordelijkheid en opdracht om de rommel en vernietiging die we mee veroorzaakt hebben, te helpen opruimen. Misschien zijn de ‘ruimtes van liefde’ zoals Anastasia die zo mooi noemt, wel het meest dringend nodig in het vermoeide en giftige Vlaanderen. Nu, Vlaanderen biedt wel ontegensprekelijk ook enkele voordelen. We spreken de taal, zijn vertrouwd met de cultuur, vinden makkelijker onze weg doorheen de administratieve papiermolen. Er is ook een grote groep bewust levende mensen die open staan voor onze plannen.
Een mogelijkheid die we zien oplichten, is om 2 plaatsen te creëeren. Eéntje in Vlaanderen, kleinschalig en meer gericht op het organiseren van activiteiten en ook dienend als pilootproject met een voorbeeldfunctie om mensen hier wakker te maken en te laten zien hoe leven in eenvoud en met respect voor al wat leeft in de praktijk gebeurt.
En een ander, meer geïsoleerd, meer in de ongerepte natuur, wellicht in het buitenland, waar het levensritme veel rustiger zal zijn, het contact met de eigen ziel en met natuur veel intenser kan worden en waar mensen tot rust, bezinning en inspiratie kunnen komen.
Leven in vreugde, liefde, verbondenheid, samenwerking, respect,… is wat wij willen en ook nu al doen. En deze mooie en positieve energiën en vibraties beïnvloeden de levende aarde en haar bewoners, van op welke plek we dit bewustzijn ook uitdragen.
Alles is verbonden in éénheid, dit grandioze universum is één, groot levend wezen waar wij mensen als schitterende zonnestralen uitgenodigd worden volledig en in totale vrijheid onszelf te zijn. Verhoog je je eigen bewustzijn door te kiezen voor positieve en vreugdevolle gedachten, dan heeft dit een weerslag op het hele universum. En dit alchemistisch proces speelt zich af in je eigen innerlijk, en manifesteert zich daarna onvermijdelijk in de buitenwereld. Wees het licht en de vreugde die je rond jou wil ervaren. Wees liefde en breng zo steeds meer liefde in de wereld.

De droom die in mijn ziel leeft en weeft bereikt soms onpeilbare dimensies. Hoe mooi zou het zijn deze gekwetste planeet te helen; vervuiling,vernietiging en haat uit te bannen; alle mensen in vrede te laten samenleven; onze kinderen met zeeën van liefde te omringen; ouderen als wijze mensen te eren; volledige vrijheid en echte vreugde te leven; je één te voelen met al wat is en daar zoveel dankbaarheid bij voelen dat je eigen tranen van geluk de parels worden die de schepping haar schoonheid bezorgen.
Onze droom is reëel en wordt waarheid. Er wordt een liefdesplaneet geboren en de dageraad van een nieuwe tijd kondigt zich aan. In volle vertrouwen open ik mijn hart voor dit nieuwe bewustzijn dat uiteindelijk alle slapende mensen zachtjes wakker zal schudden. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben op weg, samen met een in snel tempo groeiende groep mensen. En met iedere gedachte, ieder woord en iedere daad kom ik een stukje dichter bij de creatie van een vrije wereld vol vrede, liefde en harmonie.
En zo is het !

Glenn