dinsdag 28 augustus 2007

Voila Glenn rijd en dus kan ik wat tijd nemen om gewoon achter in de mobiel te zitten en wat te typen. Even eerst lezen wat Line heeft getypt en dan wat aanvullen.

Bonne Glenn is er dus bij gekomen en we hebben juist onze eerste ernstige babbel gehad die vooral ging over hoe hij dingen wilde en dat het niet steeds zo liep en hoe wij dingen aan pakken. Hij zou dingen meer plannen en doordoen en wij leven en gaan van plek tot plek en komen van alles tegen. Een ander manier van aanpakken dus en we voelden dit maar wisten niet wat het was, we voelden onrust en nu weten we waarom. Er ligt nu een bijgesteld plan voor en we gaan er straks verder over praten. En zo kom ik tegen dat ik het niet zo makkelijk vind om zo maar plots in plannen van anderen te stappen en ik denk dat het goed is zo. Praten kan wel en samen denken ook graag maar dan samen.

Dit is dus nog even kijken hoe dat loopt. Voila nu zitten we in Sint Julia we gaan hier kijken naar een stuk grond dat we van Safer hebben gekregen. Eerst nu water in slaan en papier bij de papier bak doen. Tot straks.

WAUW wat hebben we een mooie plek gezien met heel mooie bomen, met vlakke stukken, gevarieerd en lang zonder veel mensen die er woonden voor een lange periode we hebben een groot stuk van het terrein verkend maar we vonden geen bron, geen water. Er staat een grote ruïne op het terrein van ca 200m², er was ook een wasplaats maar zonder water dus weeral er waren wel everzwijnen op die plaats. We hoorden ze wel maar zagen ze niet. Het was er warm maar onder de bomen was het heerlijk. Er waren veel plaatsen om een prachtig plekje te maken een hoog hobiet gehalte. MAAR geen water.

woensdag 29 augustus 2007

goedemorgen we doen wat Glenn voorstelde nl vroeg vertrekken rond 8 uur en dan stoppen rond 14u en savonds eventueel nog een stuk rijden. Het is hier warm waar we nu rijden en dan is het zo rond de middag wel heel warm. Waar we nu rijden is er water en zijn er veel mensen die wat alternatief leven. We gaan zo meteen langs een plaats met vrienden van Silvie, ze gaf ons het adres en zo kunnen we misschien straks eens wat vragen hoe het hier is om te leven. We hebben gisteren avond samen gedacht. Glenn had eerst gekookt nog toen we aan het rijden waren. Net zoals ik nu doe, typen tijdens het rijden. Nu in elk geval na de maaltijd hebben we samen gedacht en daar kwam wel wat uit nl: we laten Safer weten dat het stuk grond dat ze ons toonden zeer mooie is en dat wat we willen maar dat er water moet bij zijn. Dat we dus vroeger opstaan en tijdens de dag wat tijd nemen om te leven niet heel de tijd rijden dus. We gaan nu richting Spanje naar Huesca als het daar niet te veel is rijden we door naar Astorie en daar is een leefgemeenschap die Escanda heet en die houd een werk week vanaf september. We zetten niet alles vast maar gewoon die dingen die voor de volgende dagen met een optie naar later. Was leuk om dit te doen zo samen denken. We besloten de avond met Anastasia boek vier hoofdstuk twee de schepping … zo mooi en zo een prettige energie.

Even kijken of ik nog dingen kan zeggen van de voorbije dagen. Hmm weer even bij vertellen wat er zojuist is gebeurd. We gingen langs Jecob een vriend van Silvie die we Weris zijn tegen gekomen. Jecob was er niet maar wel zijn vader die bakker is. Hij verelde ons dat we beter over de bergen kunnen gaan bij Lourdes en daar de tunnel nemen of langs Barcelona maar dat is heel toeristisch en dus lieten we dat liever naast ons liggen. Dit geeft ons de mogelijkheid om toch eerst de ariege te gaan bekijken dus we zijn op weg naar de ariege en dan naar spanje en dan terug en dan hebben we een heel mooie tocht gedaan. We kregen van de vader van Jecob veel brood en dus gaan we nu ontbijten met brood vandaag.

Uw reporter ter plaatse.

Jan

donderdag 30 augustus 2007

Weer een dag later en hier zijn we in Lavanet. Gisteren reden we door Puivert en gingen nog eens naar de mensen van het pension. We spraken met hen en ze vertelden dat het domein nog steeds niet verkocht is en dat de bron zo goed als geen water geeft. Tjé je zal maar een stuk grond kopen met allerlei plannen en nadien merken dat er geen water meer is. Jeetje, dat is iets dat hier vaak gebeurd op dit moment een bron die plots geen of nog heel weinig water geeft.

Zou het kunnen dat ook hier de vruchten geplukt worden van een lang en ondoordachte manier van leven?

Hoe vaker ik Anastasia lees hoe vaker ik inderdaad dat gevoel krijg. Niet omwille van de veroordeling zij zou zeggen maar wel omdat ik de trillingen voel die zij zegt via het boek en dat die van zo een prachtige, eerlijke, al éénzijnde toestand, met oprechte gedachten. De woorden gesproken uit de mond van Anastatia

Weerklinkt een eerlijke gedachte van een liefdevolle wereld

Die voor haar al helemaal zo is

En steeds groter wordt

Waar ze iedereen toe uitnodigt steeds weer

In vreugde en lichte gedachten

Stap mee in deze echte wereld

En laat je dogma wereld achter je

Kom kom en zie voor het eerst van je leven

Hoe volmaakt het levend universum,

De levende aarde

Gods creatie is

En ik herken mijzelf daar in

En voel mij thuis

Dus we gaan nu naar de ariege-streek en kijken of we daar nog leuke mooie dingen tegen komen en dan gaan we naar Spanje door de tunnel van Bielsa. Kijken eerst in Huesca en dan naar het noorden van Spanje.

Gisteren hebben we een siesta genomen van 2 tot 5 tijdens de warmste uren van de dag aan een meer. We hebben gezwommen en genoten van de zon de boeken en wat gepraat. Dan dus op weg gegaan naar Puivert en een beetje verder geslapen.Glenn en Line kookten en ik reed nog een stukje.

Vandaag gaan we iemand opzoeken waar we het adres van Arthur kregen maar hij is niet thuis dus we zien wel of we bij hem geraken of niet.

Nog even bijvullen van de vorige dagen:

-Fourtou is een dorpje in de bergen van de Aude we kwamen daar door een adres dat we van Sylvi kregen. We gingen op zoek naar Jecob en vonden vele mensen waar mee in gesprek raakten. Ze vertelden ons dat er veel mensen in dat dorp leven die heel goed overeenkomen. Er is veel spiritualiteit in het dorp en zelfs een centrum van boeddhisten. Zo leven mensen dus in een dorp op een zeer mooie manier samen.

-We hoorden dat in de Spanje een heel ander klimaat heerst. De bergen houden de regen tegen en die valt er uit aan de kant van Frankrijk. De Spaanse kant is dus veel droger.

-We ontdekten de voorbije dagen ook dat een siesta hier een goed idee kan zijn om de warmste momenten van de dag door te komen.

maandag 3 september 2007

Ik ben al een paar dagen bezig met de school en het onderwijs waar we onze kinderen aan blootstellen. Hoe opener dat ik ernaar kijk hoe meer ik mijzelf de vraag stel wat leren we hen eigenlijk? En willen we dat? Het antwoord komt dan vrij snel we leren hen dat wat we denken dat ze nodig hebben in een wereld van haat, strijd, concurrentie, overleven, competitie, … En telkens hoor ik de reden omdat de wereld nu eenmaal zo is. Hoe opener ik kijk hoe meer ik zie dat de wereld niet zo is. Dat de wereld alleen zo is als je er zo naar hebt leren kijken en dan kom ik weer bij onderwijs uit. Voor wie is het zo belangrijk dat kinderen zo snel mogelijk in die manier van denken geraken en zo weer een generatie verder dat systeem verder gezet wordt? Zij leren het weer aan aan hun kinderen en zo steeds verder. We denken niet verder na dan dat het niet anders kan … behalve als anderen die anders leven ons vragen stellen en vertellen hoe zij leven. Dan pas merken we dat het wel degelijk anders kan. Maar elk referentiekader mankeert want al wat we leerden en aannamen als realiteit is plots anders. Onze realiteit is plots niet meer wat het was voordien we voelen een jubel in ons openbreken de zon die even door de wolken schijnt en dan komen er weer zorgen of vragen en het sprankje geraakt onder gesneeuwd. Neen toch niet helemaal elk sprankje elk moment is misschien onzichtbaar maar het is er en blijft er. Het is gelijk een zaadje dat in het donker is geplant, een herinnering die nooit meer dood gaat en soms heel lang kan liggen wachten maar op een moment begint hij te kiemen. En veranderd je leven.

Zo is het bij mij elk geval vooral nu ik Anastasia lees en mijn ervaring met de Sudbury school verleden jaar en zoveel meer ervaringen die al ooit had. Ze ontkiemen nu ze zijn sterk geworden en geworteld in realiteit. Realiteit die zegt er bestaat alleen maar liefde en al de rest is ilusie. En die liefde is niet wat ons aangeleerd is neen integendeel liefde is alwetend, al-één en zo volledig. Het toont dat trouwens ook aan, je moet alleen maar uit de aangeleerde dogmas stappen. Zo zie ik, lees ik een waarheid die zacht en volledig is. Ik lees van een school in rusland Sjetenin school waar kinderen liefde leren neen niet zoals wij dat kennen leren. Het gewoon toelaten en waar hun verstandelijke vermogens zich veel sneller ontwikellen dan bij ons en vollediger. Er is een plaats waar we een zijn en dus wat iemand ooit gedacht of geleerd heeft ook voor iedereen anders toegankelijk is. De kinderen op deze school maken daar gebruik van maar die plaats kan je alleen bereiken vanuit liefde, delen, al een zijn. Zij passen dat toe en hebben zeer mooie resultaten.

Mijn hart springt op en zegt ja dat is wat ik wil en steeds al gewild heb. Ik wil kinderen in liefde laten leven en zo veel heler laten dan wat het klassieke school systeem er van maakt. En zo sprak ik deze morgen de volgende woorden: Ik zie de kinderen uit de banken komen naar de juffen en meesters overal ter wereld en zeggen : laat ons samen leren in liefde, laat ons samen leren over de natuur laat al je dogmas varen en laat het ons samen doen maak jezelf en iedereen gelukkig. Het kind in jou weet dit al en heeft het altijd al geweten. Volwasennen laat je kind spreken, het is het nooit vergeten wat nadien niet meer mocht laat het spreken en het weet en heeft steeds al geweten en is nooit vergeten het mocht alleen niet meer praten. Laat ons wakker worden en zien dat de hel niet moet en dat we op een prachtige levende aarde wonen. Wordt wakker de oude wezens zingen ons wakker en tonen ons de nieuwe aarde. De trillingen van de geluiden worden hoger en vertellen over een hemel op aarde. Wordt wakker uit je nachtmerrie van angst het zullen de kinderen zijn die het je tonen.

Ik zal hieraan meedoen want hiervoor wil ik leven.

Jan