zondag 19 augustus 2007

:o wat is er nu weeral allemaal gebeurd wauw. We gingen zo maar langs een immobielen kantoor omdat we door een klein dorpje reden en plots een kantoortje zagen en voorde leute eens gingen kijken. Zo kwamen we op een oude molen die te koop stond met wat grond er rond. Ik had een tijd geleden gedroomd dat ik op een oude molen woonde en daar graan maalde. Line en water dat is al langer heel goed die combinatie dus we gingen naar daar en vroegen aan het immo kantoor om ons terug te bellen. In het donker reden we door gigantisch kleine wegjes en Line maakte een afspraak met Bart en Glenn om achter te komen en een deeltje samen te reizen. De volgende dag rijd ik op een van die kleine wegjes tegen een muur met de zijkant van de mobie, deur stuk en twee ramen en de zijspiegel.

Ja dat was schrikken! We reden nog een stuk verder, want we waren op zoektocht naar de oude molen die te koop stond. Even later stopten we en viel alles even stil, het gebeuren van het accidentje raakten ons veel dieper dan we in eerste instantie wilden voelen… en begonnen te praten…

De molen was gelegen op een vrij ruw terrein met stijle hellingen er was wel een prachtige rivier met watervalletjes aanwezig met mooi zuiver water, was ook afgelegen. We praatten wat met die mevrouw en het was omwille van een scheiding dat de molen verkocht moest worden. Maar dus blijkbaar was hij juist verkocht, gemakkelijk op deze manier weten we dat het niet voor ons is! En hup daarna terug naar het immo kantoor in ‘colette de deze’ en daar bekeken we een aantal mogelijkheden van rond de 250000€ en natuurlijk ook nog duurdere dinges. Jan begon te praten over earthships en permacultuur en de vrouw geraakte er helemaal van in de ban! Plots haalde ze dossiertje uit kast, zoiets dat ze precies niet zo belangrijk vond, maar dat was een terrein van 40ha vol bomen, water en het omvatte de top van berg en er staat ook nog een ruïne op. En dit alles voor 122000€! Zoiets zou perfect kunnen zijn! We maken een afspraak voor sanderdaags en zij neemt contact op de eigenaar. Ze verteld ook dat we ons project moeten voorstellen aan safer, want die beheren dikwijls over de grote terreinen en verdeeld ze onder de landbouwers. Safer kennen we van een vorig domein en het lijkt ons een goed idee om opnieuw een dossier op te maken, met al onze plannen rond earthships en permacultuur, en safer te contacteren.

We rijden die dag verder door richting St-Paul Lacoste en komen savonds toe op het eco-centrum Carapa.

We worden ontvangen door Gabriel die ons met een brede glimlach en veel humor een beetje uitleg geeft. Hij is hier ook op bezoek en zou twee dagen later vertrekken (snik,snik, snik). We slapen heerlijk op de parking van Carapa en de volgende dag komen we de starter tegen Olivië. Hij verteld in rat Frans over de huizen en permacultuur en toont ons de verschillende woningen die er gebouwd zijn. Hij maakt ook duidelijk dat er nog mensen mogen bij komen. Hij heeft het stukgrond gewoon gekregen voor de organisatie Carapa van Jaak, eigenaar van 500 ha en dit ecodorp zeer genegen. Zonder bouwvergunning heeft hij er ecohuizen zelf gebouwd en dat mag want je mag op grond bouwen als het niet groter is dan 20m² en het is niet veel groter elke woning.

Zo vreemd ik had net die dag met Line gepraat over geld en waarom dat voor mij niet klopt dat ik eingenlijk voor ogen heb van een stuk grond te krijgen en er gewoon beheerder van te zijn, mede beheerder eigenlijk samen met de aarde.