zondag 12 augustus 2007

Jan die weer eens wat schrijft. We zitten momenteel aan een mooie meertje ergens in de Ardeche op de achtergrond hoor ik jongeren gillen in het water en vandaag schijnt de zon.

Gisteren hebben we hier onder sterren beginnen te slapen maar ik kon niet slapen en ging na enkele uren toch maar in de camper slapen. Ik zag vannacht wel 10 vallende sterren waarvan 1 met een heel lange staart ik voelde mij blij en vereerd. Deze morgen dan werd ik wakker met het gevoel van eenheid dat God niet anders kan zijn dan alles. Omdat dat wat hij als niet van zich beschouwt ook zonder zijn aandacht niet kan zijn en niet meer is. En dus ik voelde die eenheid door mij heen stromen en hoe belangrijk mijn gedachten zijn, mijn gevoelens, mijn passie, hoe dat heel het universum telkens weer in beweging zet. Ik kan steeds beter beelden met gevoel beleven helemaal zoals ik ze op dat moment leef. En ik nu zit ik met een vraag: waarom laten wij ons besturen door gehandicapten? Dit is niet als oordeel bedoeld maar gewoon als objectieve vraag. Waarom zeggen we bvb steeds wees toch realistisch tegen iemand die zonder geld wens te leven en zeggen we niet wees realistisch tegen iemand die een fabriek neerpoot die tonnen afval produceren of zelfs die een onderwijs systeem in stand houd waar kinderen slaaf worden gemaakt van wat “onze samenleving”als normaal beschouwt. Bij mij is dat wakker worden iets dat aantoont hoe gigantisch vreugde is.

maandag 13 augustus 2007

Het is goed om weer eens wat bij te praten en te kijken wat er allemaal gebeurd. De tijd gaat snel en er gebeurt veel, zeer veel. Nochtans is er ook veel lichtheid in ons leven steeds meer

Gisteren zagen we dit en dan ga ik vanaf vandaag naar de voorbije gebeurtenissen. Gisteren reden we verder door de ardeche en genoten van de schoonheid vooral van de overweldigende natuur. Zo zagen we rotsmassa’s, bergen steile wegjes waar ik vaak met de mobie net door kon.

We deden een experiment met de brandstof van de mobi. We hoorden van Arthur waar je later van hoort dat je kan rijden met planten olie. Dus we kochten wat liters en deden deze bij de diesel. Van af dat moment rijden we met een mobi die naar frieten geurt. Maar als de mengeling niet goed is dan wil de motor niet starten en zo wie zo is er een hele rookpluim als we starten. Ik denk dus dat we het experiment verder zetten maar er alleen maar olie in doen als we nadien meteen er diesel in doen … en niet te veel want dan verslikt de mobie zich te vaak … en dat is geen gezicht en mijn gezicht staat dan onder het zweet.

Op een moment kwamen we een ruïne tegen en er was geen weg naar toe maar we wilden toch gaan kijken en parkeerden de mobi ergens waar we hem de berg konden laten afrollen om weer te starten en toen trokken we over de draden naar die ruïne. Veel rotsen en wat materiaal om mee te herbouwen maar we zaten hoog (iets van een 1500 meter) en er was zeer veel toerisme maar we zagen tenminste eens een echte ruïne. De eerste stap was gezet. We reden verder en de mobie startte wonderwel. We genieten van de geuren en vonden planten die heel lekker eetbaar waren. Onderweg praten we verder hoe we onze droom zagen waar we op moesten letten en waar niet op. We beslisten om nog eens iemand te zoeken om ook over deze streek meer te horen en of er verlaten dorpen waren. We kwamen bij drie mensen van Servas uit en de derde telefoon cel werkte. We mochten naar Nicole komen en Line vond dat ze enthousiast klonk en dat was ook zo. Ze hoorden savonds als we aankwamen van onze bedoelingen en sliep pas in om 5uur ‘s morgens want ze wilde zich herinneren waar ze verlaten dorpen had gezien. Dus toen we deze morgen opstonden had ze al heel wat info. Er was een dorp te koop voor 450.000 euro met ca 8 huizen en heel wat hectaren grond. Ze belden en sprak met de buren en gaat dat verder doen als we weg zijn.

Dit is wat we op enkele plaatsen nu al hebben, mensen die voor ons mee uitkijken en ons adressen geven van mensen om mee te gaan praten.

dinsdag 14 augustus 2007

Nog even terug in de tijd. We zijn nog langs Emanuelle en … geweest ook mensen van Servas. We reden eerst fout en kwamen in een dorpje uit van drie vier huizen waar nog een mevrouw leefde en ja dat zagen we meteen zitten. De weg eindigde daar ook en dat leek ons ideaal om op ons zelf te kunnen leven. We praten veel met hen en ze gaven ons het adres van iemand die ze kenden Athur. Hij leeft op zichzelf en onafhankelijk (al vertelde Arthur nadien dat dit toch nog veel geld per maand was, vroeger €200 hij alleen per maand en nu €1500 per maand met drie). We bleven er twee dagen waar van we er een gebruikte om naar het stadje vlakbij te gaan Brioude waar we gingen praten met twee imobielies. Eentje had iets maar dat bleek nadien verkocht te zijn een grote hoeve 40 meter lang en iets van 15 breed en met 2ha 3 en en op 1000 meter hoogte voor €236.000.

Voila tot hier schrijf ik nu want we gaan ons hier klaar maken om te vertrekken en mogen nog eens op de computer van Nicole, tot binnenkort.