woensdag 25 juli 2007
Dag buiten de tijd en de we wachten op een wisselstuk bij een boer in Heudicourt want gisteren remde de mobie plots niet meer of zo goed als niet meer. Er zijn twee rondellekes stuk die moeten vervangen worden. We wachten dus op die twee stukken en vonden zo een boer waar we de volgende dagen kunnen blijven. Heerlijk
Een dag vol rust en slapen, zo meteen wel nog eens naar het meer wandelen en de wandel nog doen. We doen de was met de hand en praten over het boek dat Line leest: Anastatia wat een eenvoudige gekende werkelijkheid. Bvb over opvoeding: stel vooral vragen en kom zo weinig mogelijk met vele antwoorden af en als je de juiste vragen stelt laat dan alle tijd omdat ze beantwoord zouden worden doe niet belerend en bekijk een kind als een gelijke en zelfs iemand die op sommige vlakken meer weet dan jij. Wat versta ik nu goed dat ik vroeger steeds zegde ik zal het zelf wel doen en als mensen mij vanalles wilde aanleren en dat ik het toch moest aanvaarden riep ik uit: “ ’t zal zijn” we hebben de tijd genomen om leuke dingen te doen bij Line was dat onder andere een taart bakken wat ze nog nooit voordien deed.
Hier zie je ze op de foto ook wassen was er die dag bij en ook daar hebben we een foto van zie hier de propere Line aplaus
O ja ik vond ook nog een heel fijn bericht van tabitha dat ik je niet wil onthouden dank je wel tabitha: Hallo Jan,hier Tabitha. Ben aan die kant van frankfrijk niet echt thuis, maar heb hier 2 plekken, voor de rest denk ik dat alles zichzelf wel zal uitwijzen als jullie eenmaal vertrokken zijn! In de Arriege streek (grenzend aan de de Pyreneeën) wonen heel wat alternatieve mensen. Daar in het dorpje Massat tijdens de wekelijkse markt vraag je naar Patrice en barbara (verkopen biogroentjes en hebben veel kinderen). Zij kennen de buurt (weet niet of ze daar nog zijn) anders spreek je maar anderen mensen aan. Verder nog een Belgische man die in de Pyreneeën woont, dichtbij Spanje, maar die soms ook in India is. David van Snik, Clos Des Manes, 66360, Escaro tel: 0033(0)468056088 in ieder geval wens ik jullie veel geluk en plezier, houd jullie wens duidelijk voor ogen maar wees flexibel en dan komen je wel de juist mensen en dingen tegen op de juiste tijd! Veel liefs
We hebben volgende zaken ook nog gevonden: Via Gen: In St Paul lacoste is een leefgemeenschap die Carapa heet, In Dionay is er een die Haneau du furan heet en in montpellier is er een die Paserelle eco heet bij deze staat er dat het educational is. In Spanje zijn er ook enkele van deze leefgemeenschappen die op de site van Gen staan: In La Gomera is er de place of light, in Caceres is er Pasado do ecotopia (de naam is langer maar ik schreef maar een deel op) In Ilisa is er Falcon Blanco en in Artosoilla is er Sella Vida Sostenilile. Wat we nog gaan opzoeken als we weer eens op internet kunnen is Longo May. Ondertussen gaan we contact op nemen met de eerste mensen van Servas als we een werkende telefoon cel vinden.
1 opmerking:
Een stukje uit Katie's Tao(58)over opvoeding:
Ik probeerde vroeger mijn kinderen moreel bewust te maken door ze te vertellen wat ze moesten doen, wat ze niet moesten doen, wat ze leuk moesten vinden, wat ze niet leuk moesten vinden. In mijn verwarring probeerde ik een goede moeder te zijn en ik dacht dat dit de manier was om goede mensen van ze te maken. als ze niet deden wat ik wilde, gaf ik ze een standje of strafte ik ze, in de overtuiging dat dat voor hunbestwil was. Dus in werkelijkheid leerde ik ze mijn wetten te overtreden en heel goed op te passen dat ze niet betrapt werden. Ik leerde ze dat er vrede in huis heerste als ze dingen stiekem deden en lgoen. Veel van de dingen die ik hun probeerde af te leren had ikzelf gedaan - maar dat hield in voor hen verborgen - en sommige van die dingen deed ik nog steeds, ook onder hun ogen. Ik verwachtte van hen dat ze deze dingen niet zouden doen, alleen maar omdat ik het zei. Dat werkte niet. Het was een recept voor complete verwarring.
Twintig jaar geleden heb ik mijn kinderen verloren. Ik zag in dat ze nooit van mij waren geweest. Dat was een enorm verlies: voor mij stierven ze echt. Ik ontdekte dat diegenen die ik dacht dat ze waren nooit hadden bestaan. En de intimiteit die ik nu voor ze voel is onbeschrijfelijk.
Als mijn kinderen nu vragen wat ze moeten doen, zeg ik: 'ik weet het niet schat.' Of: 'Dit is wat ik deed in een vergelijkbare situatie en voor mij werkte het. En je kunt er altijd op rekenen dat ik er voor je ben, dat ik naar je zal luisteren en dat ik altijd van je zal houden, wat je beslissing ook is. Je zult zelf weten wat je moet doen. En nog iets, lieverd, je kunt het niet verkeerd doen. Dat beloof ik je'.
Eindelijk heb ik geleerd mijn kinderen de waarheid te vertellen.
Het is pijnlijk om te denken dat je weet wat het beste is voor je kinderen. Het is hopeloos. als je denkt dat je ze moet beschermen leer je ze bang en afhankelijk te zijn. Maar als je je denken onderzoekt en leert hoe je je mentaal buiten de zaken van je kinderen kunt houden, hebben ze eindelijk een voorbeeld voorhanden: iemand die weet hoe je een gelukkig leven moet leiden. Ze merken dat je het goed voor elkaar hebt en dat je gelukkig bent, en dus zullen ze je volgen. Je hebt ze alles geleerd wat ze weten over angst en afhankelijkheid en nu beginnen ze iets anders te leren, iets over hoe de vrijheid eruitziet. Dat is wat er met mijn kinderen gebeurde. Ze zien gewoon niet meer zoveel problemen, want in aanwezigheid van iemand die geen probleem heeft, kunnen ze niet vasthouden aan hun eigen problemen. Als jouw geluk afhangt van het geluk van je kinderen, maak je ze tot je gijzelaars. Ik denk dat ik ze maar beter kan overslaan en vanaf dit punt gelukkig word. Dat is veel verstandiger. We noemen het onvoorwaardelijke liefde.
Waarom zou ik mijn kinderen advies geven als ik onmogelijk kan weten wat het beste voor hen is? Als ze gelukkig worden van de dingen die ze doen, dan is dat wat ik wil; als ze er ongelukkig van worden, dan is dat wat ik wil, omdat ze daarvan leren wat ik ze nooit heb kunnen vertellen. Ik eer de loop der dingen zij vertrouwen daarop en ik vertrouw daarop.
Tot hier Katie.
Voor mijn gevoel open te trekken naar alle contacten, naar alle ontmoetingen met mensen om me heen. En vooral: met mezelf op weg zijn, m'n eigen omgaan met 'de realiteit', m'n denken daarrond,... bewust observeren, ... Oefenen... De rest volgt vanzelf daaruit!?
Wou ik graag even delen.
En m'n poncho line: hij is af!! Ik ben zo entusiast! Omdat ik 'm prachtig vind: dikke schapenwollen draden (breien met naald 25!) gekleurd met ajuinschillen: wat een prachtig zonnebloemoranjegeel geeft. 'k Zou wel naar de winter gaan verlangen, want nu vééél te warm om aan te doen.
Niet om je op te jutten hoor. Verzachtende omstandigheden zijn er volop: ik brei met naald 25 wat supersnel gaat, en ben niet op vindtocht, maar heb hier op dit moment een stille tijd met veel 'mezelf' in het Gentse. En het is nog lang geen wintertijd.
Liefs.
Hilde
Een reactie posten