natuur voorziet werkelijk alles! ZEEPKRUID

Jan in de bakkelder

volop bezig in de tuin

Wauw

3 februari 2008

Ondertussen weer een weekje voorbij. Ik ga even terug de tijd in; vrijdag spraken we af met Chloë en Dominique, twee jonge mensen die zich ook in de regio willen installeren. Momenteel wonen ze wat op een drietal plaatsen, maar geeneen isecht hun eigen plaats. In foix verblijven ze het meest, waar ze meewerken op een boerderij, momenteel gaan ze ook een paardagen op de boerderij van Odile en Michelle de koeien en geiten melken en de kipjes eten geven enzo omdat de eigenaars een aantal dagen weg zijn. En zelf zijn ze een heel klein huisje aan het bouwen op een stukje terrein dat ze mogen gebruiken, vlakbij een rivier en volledig afgezonderd, je moet ongeveer een half uur stappen om er te geraken. We zijn meegegaan naar hun intiem plaatsje en Jan heeft mee geholpen met een plat vlak te maken in de aarde met de schop voor de constructie van hun cabanne en ik ben heb geholpen met de voorbereidingen van een moestuin. Het is er wel prachtig, met het water dat er stroomt de vogels, mooie bomen en de stralen van de zon. Het is er al drie weken aan één stuk zonnig weer zonder enige regen, wat de aarde enorm aan het uitdrogen is. Toch vloeit er heel veel water door de riviertjes en beekjes, veel meer dan andere jaren.

Daarna rijden we mee naarde boerderij waar van Michelle en Odile। Het is een grote

boerderij waar een groot gezin woont en iemand verblijft met een psychische stroonis en ook is een klein huisje waar ze mensen laten verblijven die zich in de regio willen installeren, en in ruil daarvoor help je mee op de boerderij. Het is er een gezellige boel.

Zaterdag rijden we richting markt saint-girons. Ook in de winter is het een overweldigende markt met een mengeling van hippies, stadsmensen, commerciële standen, vele ambachten, zelfgemaakte produkten en biowaren. En we vullen onze voorraad aan zodat we weer een paar dagen verder geraken.

Daarna rijden we richting massat om een paar mensen terug te zien. Bij Barbara en Patrice was het weer een open en gezellig weerzien! Er was net heel wat familie op bezoek en we mogen mee aanschuiven. Barbara heeft ook het boek van anastasia gekocht, het contact is er meteen en we geven haar een paar cederzaadjes cadeau waar ze enorm blij mee is! Barbara zegt ons dat we Rachelle in de bergen een moeten gaan bezoeken, haar vriend is bezig met studie freinet-onderwijs. Momenteel zijn er heel wat jonge mensen die zich geïnstalleerd hebben in de bergen rond massat en er zijn heel wat kleintjes geboren en op komst… een alternatieve school is daar welkom!

Je kan er niet geraken met de auto dus nemen we de bergwegjes gaan op zoek naar Rachelle, ondertussen komen we Bruno tegen bij zijn zelf gebouwt, prachtig en creatief huisje. Ze hebben net een dochtertje gekregen. We lopen wat verder en dan een stuk stijl omhoog en komen toe bij Rachelle die er tijdelijk verblijft en zorgt voor het paar de ezel en de schaapjes, kipjes,… Zij is een engelse en heeft samen met haar vriende een terrein wat verder gekocht. Het begint al snel donker te worden en wachten op het maanlicht om terug te keren door de bergen. Ze nodigt ons uit binnen in het kleine gezellige huisje, er is geen electriciteit, wel veel kaarsen en een olielamp. Het is een gezellige avond en babbelen veel. De maan verstopt zich achter de wolken waardoor het een donkere nacht is, we mogen de nacht hier doorbrengen. De matras van de zetel op de grond en het bed is gemaakt. Het is prachtig om te mogen ervaren wat het is om te leven volledig afgezonderd en eenvoudig. Zo is bvgeen badkamer, toilet is buiten, er is wel een aanrecht met kraan waar water van de bron doorstroomt.

Sanderdaags keren we terug naar mobi en rijden we naar de andere kant van de berg om andere mensen te ontmoeten.

Daar zoeken we Pierre op, die nog la baychenet heeft geleefd en nu in de bergen woont. Deze plaats in de bergen is voor mij de meest vrije plaats die ik ooit al ben tegengekomen. Mensen leven hier bijna volledig zelfvoorzienend, ze bouwen allemaal hun huisjes zelf op een heel eenvoudige en creatieve manier. Zo zie je ronde huisjes van hout, huisjes met een vegetatief dak, allerlei materialen door elkaar. Water komt van een bron en electriciteit hebben ze niet of komt van een zonnepanneel। In onze steden hebben mensen 20 à 30 zonnepanelen nodig en zij doen het met eentje. Het is een imens gevoel hoe mensen hier op een heel eigen manier wonen en alles zelf in handen nemen. Sommigen hebben hier grond gekocht anderen mogen huisjes gebruiken van eigenaars die nu elders wonen zonder huur ofzo en soms intalleren mensen zich op gewoon op een plaats waarvan niemand weet wie eventueel de eigenaar zou kunnen zijn. Op deze plaats in de bergen heeft ereigenlijk voordien nooit iemand gewoond. Vroeger lieten de boeren hun dieren hier grazen en maakten hier en daar een onderkomen voor de dieren en in de winter namen ze de dieren mee naar beneden omdat er te koud was en teveel sneeuw lag. Door de klimaatsverandering zijn de winters minder streng en deze gebieden bewoonbaar. Dikwijls zijn stukken eigendom verdeelt onder enorm veel erfgenamen, waardoor men er niet meer naar omkijkt.

Het is oogopenend om te zien hoe zelfstandig de mensen hier leven solidariteit en respect heerst onderling. Tijd en leven krijgt hier een heel andere dimensie, er wordt hier met veel minder geld geleefd en veel meer met natuur en eigen kracht en energie.

Donderdag rijden we terug richting laborie naar marc met de geitjes en savonds komen Jeannie en Stefaan toe. We hadden Jeannie net voor de tocht leren kennen via internet ivm eartships en alternaitef wonen.

Vrijdagochtend ben ik vroeg opgestaan om het hele terrein van ‘la baychenet’ helemaal alleen en volledig op te nemen.

Er overkwam me een heerlijk gevoel dat ik in alle vrijheid en met een open hart hier zou kunnen leven!

De natuur is prachtig, je zit er wat geïsolleerd, een prachtig zicht op de bergen en aan de andere kant is het toch gemakkelijk bereikbaar...

Wat betekent het content te zijn????? Wanneer is ne mens content en waarom? Rationeel, emotioneel, intuitief,...?

Voor mij zou het een belangrijk startpunt kunnen betekenen, wat niet zegt dat dit ideaal en alles is wat je 'wil'. Maar dit terrein wil bevrijdt worden en er is veeel te geven, we maken er een harmonie van en startpunt en de toekomst kan nog andere terreinen en mogelijkheden geven en daarvoor open blijven staan en zo kunnen er verschillende groepen ontstaan...

Enfin, voor mij gaat het nog steeds over 'la ferme de baychenet'...

Volgens mij kan ik daar al met een groep beginnen... er zijn hier ook mensen geïnteresseerd!

Graag wil ik daar echt eens over doorpraten!

Het terrein heeft alles wat we een visionboard hadden voorgesteld:

ongeveer 40 ha

prachtige vallei met prachtige natuur

min 150000 euro

verschillende waterbronnnen

een aantal gebouwen waarvan één groot en een kleiner dat direct bewoonbaar is en electriciteit en water heeft

goed bereikbaar

grote zuiderhelling

omgeving is prachtig en mensen ronddom hebben zich hier al reeds vrij autonoom geïnstalleerd

Wat ‘willen’ we nog meer?

Ik keer met een vredevol gevoel terug, ook al zal het niet doorgaan, het is voor duidelijk dat dit terrein in de regio het enige is waar ik wil starten.

Daarna helpen we Mireille en Dorinne om paardjes wat verder in de weide te zetten. Dorinne woont ook in Laborie en richt paarden af.

In de namiddag nodigt marconsmee uit om te picknicken ten voordele van amnesty international. We gaan allemaal mee en blijkt dat dit doorgaat op de boerderij van michelle en Odille en we komen daar bekende gezichten tegen. Er worden fotos gemaakt om op sturen naar amensty om op te komen voor een gebied in palestina dat ingepalmd wordt de israëliers.

Zaterdag keren we terug naar de markt en een paar dromenvangers die ik hebt gemaakt mogen op de stand van marc hangen. Nog geen minuut hangen ze op en een mevrouw staat verwonderd van de mooie dromenvanger, hoe creatief en peroonlijk hij wel is. Ik vertel haar dat ze net ophangen en ze voor een eerste keer worden geëtalleerd op de markt. Ze vertrek want ze kwam enkel wat geitenkaas kopen, na een minuut staat ze er terug om hem te kopen. Fantastische toch!

Morgen vertrekken we terug richting België!

Liefs

xxxLinexxx

eerste beeld nieuwe wereld

zondag 2 maart 2008

Ik zie een wereld voor mij waar wezens elkaar terug zien en in de ogen kijken. Waar het ene wezen de melodie van de ander hoort en samen zingt. Zo samen creëren wat realiteit is.

Een wereld die volstroomt met hemelse klanken die steeds weer mooiere en volledigere beelden maakt samen met onze gezamenlijke vader

Een wereld die overstroomt van dankbaarheid en het enthousiasme om te geven. Wetende dat wat je geeft is wat blijft wat je wilt daar weet je van dat je niet hebt en dus krijg je het nooit.

Ik zie een wereld vol van hemelse kleuren vol gelukt en elkaar zien … echt zien. Deze wereld waar ieder steeds van zegt dat het echt waar is en steeds al geweest. Ik zie een wereld waar alleen dat bestaat.

dankbaarheid

zaterdag 1 maart 2008

Het is al een paar dagen dat dankbaarheid mij doorstroomt en dat ik merkt dat het niet meer gaat om wat ik wil maar wel wat ik kan geven. Of ik daarbij sterft of niet, dat maakt niet uit, ziekte of wat dan ook maar het gevoel van geven is zo sterk.

Langzaam aan versta ik het zelfs. Dat wat ik geef aan de aarde aan de wezens die ze bevolkt en zeker aan de mensen is de wereld die ik hier en nu maak. Het is niet dat wat ik wil uithalen dat ik maak het is wat ik er in steek. Hoe doorvloeien de volmaakte gevoelens van leven door mij heen en hoe spreken ze van een mooie wereld. Hoe staan deze gevoelens in schril contrast met dat wat ik ooit leerde van geef mij en nog en nog en nog en hoe creeëren ze een andere wereld meteen hier en nu.

Waar ik leerde dat ik moest op passen voor … voor zoveel, voel ik bij het geven dat ik ze niet hoef in te slikken dat ze bestaan maar dat ik ze niet hoef energie te geven.

Beste medebewoners van deze groene levende aarde

Ik schrijf omdat ik dit nu al twee maanden steeds voel als ik wakker wordt. Ik heb deze brief dus al een hondertal keren geschreven en nooit in het echt. Het is een openbrief die ook bedoelt is om te laten lezen aan degene die ons leiden.

Ik kies voor een wereld die ik ken van jongs af aan, de wereld van het kind die zo mooi beschreven is in de boeken van anastasia. Deze boeken hebben geen uitleg nodig geen universiteits gepraat geen analyse ze spreken over zo een volledigheid die weerklinkt in mijn hart jubbelt in elke cel van mijn lichaam. Ik voel de moetes van der wereld van mijn schouders vallen en ik kan het leven weer zien omdat de sluiers die er voor geplaatst zijn weg vallen.

NU vraag ik je beste medebewoner van deze mooi planeet aarde wat zijn we aan het doen en sterker nog waarom doen we morgen verder met wat we gisteren ook al deden? Vele mensen willen op een eenvoudige manier gaan leven dicht bij wat ze zelf ook zijn natuur, en leven. Ze weten ondertussen dat ze helemaal niet zo veel nodig hebben als wat rondom gezegd wordt. ZE willen praten met hun planten, ze willen lachen, dansen met de wezens van deze aarde. ZE weten ook dat ze kunnen geven aan de aarde. Wat ze nodig hebben is een plaats waar ze in vrijheid kunnen leven. Waar ze een huisje kunnen zetten en natuur om planten te kweken of te laten groeien. Eigenlijk een ha land waar een klein huisje op kan gezet worden. ZE hebben geen noodzaak aan grote sommen geld zo wel een klein beetje omdat we het nu eenmaal zo hebben geleerd maar daar willen ze zelf voor werken. Dus geen grondlasten,geen ziekenverzekering,

Dit wordt vaak dromen genoemd als je dit zegt en dan weet ik wat is er mis met dromen en waarom blijven mensen liever nachtmerrys hebben?

De manier die Anastasia aanhaalt is een droom en de wereld waar wij in leven is de realiteit?

Mijn vraag is dit kan je stil zijn en jezelf in de ogen kijken of je kinderen of geliefden en zeggen ik leef op de manier van mijn hoogste keuze? Laat ik het anders zeggen zou je in deze wereld willen herboren worden en wil je jouw geliefden in deze wereld laten leven? Is dit je mooiste geschenk aan hen?

Realisme dat wil zeggen: natuur beschermen tegen de manier van het leven van de mens. Zijn wij dan geen natuur? Hoe kan je dat los van elkaar maken? En als je het doet dat los maken hoe kan je dan de samenhang zien? Is het niet veel logischer van in de natuur te gaan leven zonder luxe en grote villas of apartementsgebouwen waardoor je weer deel uitmaakt van die natuur? Leef samen met natuur en kijk voor het eerst van je leven eens naar de perfectie van die natuur. Laat je inspireren door die natuur neem ze in je op wees natuur. Bescherm haar niet wees samen.

Realisme is ook een aantal wetten die gemaakt zijn door mensen die vinden dat ze ons besturen. Een aantal van die wetten zijn de wet op sektes. Deze wet bepaald dat sektes gevaarlijk zijn en mensen misleiden meestal komen alternatieve manieren van leven in deze wet terecht. De definietie van sekte is dit:

1. Religieuze gemeenschap of groepering die zich heeft afgesplitst van de officiële kerk
2. Geïsoleerde groep mensen die star vasthouden aan hun eigen, eenzijdige opvattingen en groepsbelang

Als ik terug wil naar een leven in samenwerking en eenheid met het leven zelf. Respect voor het leven zelf en de natuur waarin dit zich toont. Als ik kinderen de moglijkheid geef om zich te ontwikkelen tot wie ze in wezen zijn levende wezens met een eigen vrije wil, spirituele wezens. Dan ben ik niet bezig met een sekte maar laat ik eens kijken naar de mensen die dit zeggen want het is zo als meestal als je een vinger uitsteekt ter beschuldiging wijzen er drie vingers in je eigen richting. Zijn onze regeringen geen sektes die star vasthouden aan een zeer eenzijdige opvatting en groepsbelang? Stellen zij deze mening niet zodanig op dat anders leven wordt bestraft? Laten ze zich niet leiden door organismes die over geld en macht gaan ten koste van de natuur en dus van al wat met die natuur leeft?

wil Je meer weten over wat ik hier schrijf kijk dan maar eens op deze sites:

our dailie bread: http://www।ourdailybread।at/jart/projects/utb/website.jart?rel=en&reserve-mode=&content-id= 130864824946
over levend villen: http://www.furisdead.com/feat/ChineseFurFarms/
eartlings: http://video.google.com/videoplay?docid=-1282796533661048967
codex alimentarius: http://video.google.com/videoplay?docid=2944803407975749033
money changers: http://video.google.com/videoplay?docid=-515319560256183936&q=money+changers&total=164&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=0
de film over 9/11: http://video.google.nl/videoplay?docid=-1590675314105139271&q=9%2F11&total=70548&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=2

Wat zijn uw wetten waard? Ik voel mij niet meer gebonden door deze wetten ze leiden mensen weg van hun essentie en verwoesten deze planeet. Mocht u bang zijn dat ik dan mensen ga vermoorden dan zeg ik dit. Kijk in de richting van degene die steeds weer mensen willen aan banden leggen en daar zelfs niet voor oorlog en moord terug deinzen.

Liefde maakt vrij, angst bind. Als u dit spel wenst mee te spelen dan voel ik diep mededogen met u.

We zijn gaan leven in het gevolg en we zijn de oorzaak vergeten. Dat wil zeggen we kijken naar de wereld om ons heen en die proberen we te veranderen. We zijn vergeten waar de oorzaak ligt van wat willen veranderen.

Mocht je willen weten hoe het anders kan lees dan de boeken van anastasia en laat je hart je vertellen wat je echt wilt en zo veel anderen sites die je vertellen wat anders kan। kijk maar eens op http://www।rivendellvillage.org/ waar we een heleboel sites en links hebben bijeengebracht in één visiebeeld dat realistisch is.

maandag 25 februari 2008

We zijn juist naar Safer geweest, de organisatie die hier in frankrijk de grote tereinen beheert op gebied van landbouw dan toch. Een jonge dame stond ons te woord. We konden ons project voorleggen en er volgde niet meteen een neen maar wel dat we het goed moesten voorbereiden want dat er bij Safer nog al wat mensen zijn die het niet voor dromers hebben. Wat bij mij een heel vreemd gevoel naar boven haalt want als het niet voor dromers hebben voor wat hebben ze het dan wel? Welke verantwoordelijkheid nemen ze dan op zich gewoon het gekende verdedigen? Dat gekende is nu juist waar ik van merk dat het de mensheid aan de afgrond van ziekte heeft gebracht. Ziekte: niet meer gekend zijn met de natuurwetten, niet meer luisteren naar de ziel, niet meer luisteren naar de andere ik, de grotere ik. Naar wie luister je dan wel? En als ik verantwoordelijkheid neem voor dat dan kan ik gewoon niet anders dan al die wetten die gebaseerd zijn op ziekte en die in stand houden naast mij neer te leggen. Mijn verantwoordelijkheid ligt niet bij het volgen van wetten die voor een gescheiden manier van leven zijn geschreven en gemaakt maar wel bij het volgen van wat ik weet dat juist is.

We hebben het weekend doorgebracht met naar de markt te gaan van Saint-girons wat weer een overweldigende ervaring was, we vulden de voorraden aan en gingen dan de bergen in op dezefde plaats als verleden keer tot aan het hobit land. De zondag was een dag van rust en voorbereiden van Safer en lezen. De boeken van Anastasia zijn weer boven water gekomen en hebben mij meer dan de eerste keer stevig vast. Er wordt nog meer duidelijk nu dan verleden keer al het geval was. Bvb onze scholen en wat zij beschrijft als zielen educatie. Hoe voeden wij kinderen op? Jeetje … hoe durven we. En daarjuist toen we doorreden van uit de bergen kreeg ik een soort seconde les. Het ging over tijd en hoe die zich verdicht en sneller gaat bij wezens die zelf een hogere en dus snellere freqentie hebben. En hoe je letterlijk elk moment zelf schept. Als je dus in lage frequentie leeft dan krijg je het gevolg van je eigen creatie veel later en is die weer door allerlei zaken vertroebeld. Als jezelf in liefde gaat staan gaat het niet meer over wat jezelf wilt creeëren maar wel dat je al dat leeft wat je bent nu. Dus je creatie en het gevolg zijn bijna meteen. IN die lage frequentie leef je dus eigenlijk heel de tijd in het gevolg waar je de oorzaak meestal al van bent vergeten want die ligt ver in het verleden dat je meestal onbewust leeft. De volgende seconden gingen dan ook over leef in je eigen oorzaak en ga nooit leven in het gevolg van je oude manier van leven. Dus wees je eigen oorzaak elk moment … is dat niet de definitie van meesterschap?

Nu zijn we op tocht naar Masat. Daar gaan we Barbara en Patrice bezoeken en eens kijken of we bij Pieter geraken dat is de man die hoog in de bergen woont en alles met de hand doet. Dus zonder machines. Als het lukt kunnen we dan nog woensdag bij Caroline langs gaan. In vogelvlucht liggen beiden dicht bij elkaar maar er is een berg zonder weg tussen.

Jeanie en haar vader komen donderdag al en dan zou het goed zijn dat we wat kunnen werken aan het dossier voor Safer en ook naar de burgemeester gaan die meer open is en ons project voorleggen.

Deze info hebben we aan safer meegegeven en nog meer verteld over wat er echt achter ons project zit met verwijzing naar de prachtig gedocumenteerde en geïllustreerde site !

Projet agricole en village écologique

Agricole biologique et multiculture

le demi parcelle est pour habiter en l’autre parti est collectif

les projet sur le terrain collectif:

haricots-soja; pour faire des produits comme lait du soja, tofu, tamari, fromage de soja

differents parcelles de grain; blé, froment, seigle, épautre,

chèvre et moutons

tournesol; huile

bois

…

le premier but est vivre plus autonome et avec des règles de la nature

faire des habitations écologique

Organiser des projets culturelles;

projecter des films

des fëtes dansant

des cours et conférences

…

Momenteel is er een stuk van ongeveer 200ha te koop via safer dat een deel licht in alliers en een deel in maz d’azile. De voorkeur gaat naar iemand die het in z’n geheel wil kopen. De vraagprijs is 630000euro. Het terrein bestaat vooral uit een goed onderhouden bos en een huis in het midden ervan, het is gelegen aan de noorderkant. De prijs ligt zo hoog omdat bomen commercieel worden gezien en dus veel geld opbrengen en het huis doet natuurlijk ook de prijs stijgen.

Dus niet direct iets geschikts voor ons.

Het is goed om een dossier op te maken dat duidelijk uitlegt wat we willen realiseren met onze achterliggende visie. We willen hieraan verder werken en vertalen in frans.

Momenteel is er heel weining beweging in deze regio op niveau van terreinen die vrijkomen en tegelijkertijd is er veel vraag van mensen om zich in deze regio te willen installeren.

Het is zeker mogelijk om iets te vinden, maar het is een grote vraag hoe lang dit op zich zal laten wachten (in hoeverre je tijd lineair bekijkt).

De droomtijd is weer tot mij gekomen, sinds een paar dagen droom ik iedere nacht, zelfs smiddags als ik even siesta neem. Ik kan er dikwijls moeilijk veel over vertellen, het is veeleer een gevoel. Zo droomde ik over ego versus je plaats innemen en vroeg ik om vergeving aan alle met wie ik reeds een band was aangegaan. Daarna droomde ik van lunair, solair en kosmische toestanden, dat voelde als info dat ik kreeg via bart de magiër J

Ook werd me iets duidelijk over beelden, er wordt dikwijls gezegd dat je je niet mag vasthouden aan beelden en laten passeren. En tegelijkertijd is het met beelden dat je je eigen realiteit creëert. Als ik een beeld of gevoel heb dat het voor mij anders is, laat ik het niet zomaar passeren, maar vraagt het misschien om verdieping en brengt het iets extra’s en nieuws… wat me heel dicht bij mezelf brengt!

Deze nacht heb ik gedroomd dat ik aan het verhuizen was en we op tocht waren met nen oplegger, wow… en we moesten steeds stoppen aan de kant van de weg en terug weer vertrekken…

Ik geniet ervan!

Momenteel lees ik een boek ‘dochter van de godin’. Wat me gegrepen had was het feit dat zena alles beleeft voor de eerste keer en dus nooit een voorbeeld had gehad of iemand bij haar is die zegt hoe ze moet leven of omgaan met situaties. Zo verliest ze haar kind en voelt ze intuitief aan wat dit betekent en hoe ze ermee om kan gaan…

Dat is leven in het nu, ieder moment is een nieuw moment zonder vooraf gemaakte kaders of regels of afspraken, telkens weer de eerste keer, en je laat dat op je inwerken en je intuitie wordt aangesproken en geeft ook antwoord!

Dikke knuffels voor iedereen met veel liefde in de NU-tijd en droomtijd (wat realiteit ook moge zijn).

xxxLinexxx